Over mijn huwelijksreis met Tom en mijn breakup met Michelle.
Toen Tom en ik precies een jaar geleden trouwden, zijn we niet op huwelijksreis geweest. Dat hoefde voor ons toen niet per se. Nu denken sommige mensen misschien: Maar je bent toch naar Indonesië geweest? Ja, dat klopt ;) Maar elke keer als iemand ons vroeg: “En hoe was jullie huwelijksreis?” Dan zeiden wij: “Bijzonder, maar het was níét onze huwelijksreis.” (We hebben mijn familieleden bezocht die letterlijk in the middle of nowhere wonen en het was een prachtige ervaring, maar op veel momenten ook vooral een super niet-romantische survival experience.) Dus nu we een weekje naar Portugal gingen besloten we: dan noemen we dit gewoon lekker onze huwelijksreis. Een hele geslaagde nog wel! Een ontspannende en romantische reis, maar dan wel mét een vleugje liefdesverdriet.
Een aantal maanden geleden ging het uit tussen mij en Michelle. Voor mij gebeurde het heel onverwachts. We waren twee jaar samen en ik merkte wel dat er veel moeilijke momenten in de relatie waren, maar ik had het gevoel alsof we die momenten supergoed aanpakten. Het was soms niet makkelijk, maar ik werd er ook heel enthousiast van. Omdat ik het gevoel had dat we door die momenten elkaar steeds beter leerden kennen, beter op elkaar ingespeeld raakten en dichter naar elkaar toe groeiden. Ik vond het prachtig om door die moeilijke momenten heen te bewegen en hoe beter dat ging, hoe meer ik begon te dromen over onze toekomst samen. Op Michelle hadden de moeilijke gesprekken juist een hele andere werking. Om haar privacy te bewaken houd ik het kort: de moeilijke momenten in onze relatie, gecombineerd met andere uitdagingen waar ze op dat moment middenin zat, waren voor haar te veel, en ze maakte het uit met me. Echt even schrikken dus. Vooral omdat ik misschien wel had zien aankomen dat onze relatie van vorm zou veranderen, maar niet had verwacht dat ze het ‘helemaal uit zou maken’.
Ondanks dat deze grote verandering in mijn leven voor mij veel verdriet, onrust en een gebroken hart met zich meebracht, ging het nog wel redelijk allemaal. Ik gaf mezelf ruimte om alle gevoelens te beleven die bij deze ervaring hoorden en ik ben heel blij met hoe dat proces is verlopen. Al was er één ding waar ik echt mee heb geworsteld. Mijn grootste uitdaging als het gaat over breakups? Dat ik het heel moeilijk vind om het te vertellen aan andere mensen. Geen flauw idee waarom. Want iedereen in mijn omgeving heeft echt ontzettend lief en steunend op het nieuws gereageerd <3 Maar soms heb ik het idee dat mensen de breakup gaan koppelen aan mijn keuze om polyamoreuze relaties te hebben. En dat mensen dan kunnen zeggen: “Zie je wel dat polyamorie niet werkt.” Of: “Zie je wel dat polyamorie gewoon veel te ingewikkeld is.” En dat terwijl polyamorie tot nu toe nog geen enkele keer een reden was waarom een relatie in mijn leven beëindigd werd. Gelukkig heb ik dus, ondanks die angst, hele fijne reacties gekregen. En toch blijven de gedachtes me soms vasthouden: Wat als ik opnieuw een partner krijg... Nemen mensen dat dan wel serieus? Wat zouden mensen ervan vinden dat ik in de afgelopen acht jaar ‘al’ drie relaties heb gehad, die alle drie uit zijn gegaan? Wanneer andere mensen met dit soort twijfels worstelen, ben ik juist degene die zegt dat de duur van een relatie niet per se iets zegt over de waarde ervan. Ook korte relaties kunnen ontzettend mooi, gezond en betekenisvol zijn. Dus laat ik maar eens goed naar mijn eigen raad luisteren. Dan lukt het hopelijk steeds beter om die twijfels en angsten los te laten. Want ze zijn ontzettend irrelevant. En ze weerhouden me ervan om de moeilijke momenten, zoals breakups, te delen met de mensen die het dichtst bij me staan.
Dit doet me even denken aan die momenten waarop mensen bij polyamorie een beeld in hun hoofd hebben van: dubbel zoveel dates, dubbel zoveel seks, dubbel zoveel liefde. Maar soms zijn er periodes waarin het eerder lijkt op: dubbel zoveel moeilijke gesprekken, dubbel zoveel kans op een gebroken hart en dubbel zoveel zelfreflectie.
Dit is de eerste keer in 3,5 jaar dat ik ‘maar’ één partner heb. En dat brengt stiekem ook hele leuke kanten met zich mee. Tom en ik hebben de afgelopen jaren veel meegemaakt en ik merk dat ik er ontzettend van geniet om me even helemaal op hem te kunnen concentreren. Het is ook heel bijzonder hoe Tom naast mij staat in dit soort periodes. Zo’n breakup heeft natuurlijk ook heel veel invloed op zijn leven. Voor hem vindt er ook een grote verandering plaats waar hij ook steun bij kan gebruiken. Dus we doen het als team. Niet alleen met elkaar natuurlijk, maar ook met onze vrienden en familie.
En nu? Heel veel genieten van deze periode waarin het even ‘alleen mij en Tom’ is, af en toe nog een beetje een gebroken hart, maar ook genieten van het terugdenken aan de ontzettend mooie momenten met Michelle. Momenten vol liefde, creativiteit en vrouwelijkheid. En tegelijkertijd af en toe dagdromen over mijn toekomstige relatie(s). Mijn relatie met Michelle heeft namelijk hartstikke bevestigd hoe fijn ik het vind om samen te zijn met een vrouw, en hoe belangrijk het voor me is om dat in mijn leven te hebben. Dus ik kan niet wachten om haar te ontmoeten, mijn toekomstige vrouw.